Spreek de volgende zin in één keer hardop uit:
“Misschien is pas mis als je achter het net vist, doordat je vispas uit de visgids mist.”
#dekutkrabtdelullenvandetrap
Ik word vader!
Ik denk dat iedereen inmiddels wel weet dat Google en Facebook privacy ondergeschikt vinden aan commercieel belang. Ze weten welke sites (met welke thema’s) je bezoekt door hun site beacons, welke youtube filmpjes je bekijkt en waar je interesses liggen door middel van je zoekopdrachten.
Ze weten precies welke advertenties ze op je af moeten vuren om je zoveel mogelijk geld uit de zak te kloppen.
Daar kunnen we ook wat lol mee hebben…
Ik ben tussen mijn zoekopdrachten door naar seks datingsites gaan zoeken.
Toen naar geknapte condooms en zwangerschapstesten.
Ik heb youtube reclame filmpjes gekeken over luiers en wat ik moet doen bij tweelingen.
Wat kosten kinderwagens eigenlijk meneer Google?
Nu ben ik de trotse vader van een digitale tweeling.
Pappa wordt nu alleen nog maar lastig gevallen met advertenties over zaken die écht belangrijk zijn.
Over een tijdje ga ik googelen over opvoeden en ga ik naar sites over creches en kinderopvang.
Luxe creches dan wel, en privé opleidingen.
En op vermogensbeheer, een 2e huis in Frankrijk, villa’s in het Gooi en een nieuwe Maserati heb ik ook wel nodig om boodschappen te doen bij Albert Heijn supermarché in Saint Tropez.
I start to like my new digital mini-me 😉
Life Happens
Zoals je gemerkt hebt, heb ik de laatste jaren nauwelijks geschreven.
Er was een tijd dat ik ontzettend veel inspiratie had en ambities om het ook op het toneel ver te schoppen.
Na het verlaten van de theateropleiding, waar ik me totaal niet thuis voelde, en mijn burnout kwam de noodzakelijkheid van een boterham te verdienen.
Ik startte een evenementenbureau, waar ik al mijn aandacht en energie voor nodig had.
Inspiratie bleef uit.
Maar nu… een nieuw jaar. ik ga een nieuwe start maken en proberen meer te schrijven, ondanks het misschien niet meer de kolderieke insteek heeft van vroeger.
Maar ik schrijf tenminste weer.
Het is alsof je een oude jas aan trekt die je altijd goed gepast heeft.
Good to be back.
De tijd gaat snel
Als mijn moeder dit zei, vond ik het maar onzin.
Een uur is een uur, en er zitten 24 uur in een dag. Een uur duurt 60 minuten en een minuut is zóóóó lang.
Maar nu ik `groot` ben, moet ik haar toch gelijk geven.
Ik heb het over zaken die 10, 20 soms 30 jaar geleden gebeurd zijn en kan niet geloven dat het al zo lang geleden is. Gevoelsmatig is het een jaar of 2 geleden gebeurd.
Mijn vader had het altijd over “Vroeger… “, ja pap dat weten we nu wel, dat is 1000 jaar geleden, maar: nu is nu.
Ik heb nu de leeftijd die mijn vader toen had.
Ik heb het over dezelfde `vroeger` … en die is voor mij 2 jaar geleden gebeurd. Dat was voor hem toen ook, en toen vond ik hem een oude kerel.
Grappig hoe je perceptie van tijd verandert.
Toen ik voor het eerst overstapte op Apple zat ik te springen om iedere update.
Nu jaren later, loop ik op mijn computer 2 besturingssystemen achter, omdat ze alwéér een nieuwe update hebben die alweer geen klap meer doet dan de vorige.
Met veel bombarie worden nieuwe functies aangekondigd, die je in praktijk niet of nauwelijks gaat gebruiken óf in praktijk niet handig zijn of gewoonweg niet functioneren.
Yes, je accu gaat nu nóg sneller leeg; yes, je telefoon wordt nóg trager; yes, ik ben na de update nu écht al mijn emails kwijt.
Leeftijd brengt je ook ervaring. Dat je kunt relativeren omdat je een referentiekader hebt opgebouwd.
Als jong ben wil je groot zijn, en als je groot bent wil je weer jong zijn.
De tijd gaat inderdaad zo vreselijk snel en ik merk dat ik vaak vergeet te genieten.
De dag gaat feilloos over in de volgende. En die week is voorbij, voor je het weet, en de maand ook al.
Zijn tijd en ervaring elkaars tegenpolen?