.jpg)
Op nu.nl neuzend kwam ik een paar columns van Arjan Dasselaar tegen. Deze beste man schrijft over ICT en recht, echter vind ik de kwaliteit van zijn werk abominabel.
De heer Dasselaar haalt in een column fel uit naar UPC, omdat hij behoorlijk over de zeik was over zijn nierstenen.
Hij gebruikt een zoekopdracht in Google over de UPC administratie als argument voor de arrogante houding van UPC betreft het eigendom van hun eigen kabelnetwerk. (snapt u ‘m ?).
Wanneer de heer Dasselaar het heeft over het “potje jij-bakken” vraag ik me af onder welke steen de heer Dasselaar jarenlang heeft gelegen. Ik verwacht toch iets meer wereldwijsheid van een man met een dergelijke indrukwekkende staat van dienst.
Het wijzen met het beschuldigende vingertje (waar “potje jij-bakken” op slaat) is een ‘trend’ die al jarenlang gaande is in de hele Nederlandse Maatschappij, niet alleen bij de genoemde bedrijven.
De heer Dasselaar draagt als reden aan (dit keer met onderbouwing van een mooi grafiekje) dat de Nederlandse consument nauwelijks bereid is te betalen voor service.
Laat nu net de conclusie van het artikeltje (waar naar verwezen wordt) zijn : ”Betekent dit dat service verlenen niet loont? Nee, natuurlijk niet.”
Hetgeen de argumentatie van de heer Dasselaar weer volledig onderuit haalt.
Niet alleen de argumentatie laat te wensen over, ook de kennis van ICT en de Nederlandse wet. De heer Dasselaar schrijft tenslotte over “ICT en recht”.
In de column over de gekochte pantoffels bij een webwinkel schijnt de heer Dasselaar totaal niet op de hoogte te zijn van de wet Koop-op-afstand, waarmee hij zijn verkeerde pantoffels gewoon kan terugsturen. Het lezen van de algemene voorwaarden van de webwinkel en het uitzoeken van je (bij wet geregelde) rechten kan in je eigen pantoffel-voordeel werken.
In de column waarin hij over de spam-wetgeving spreekt, lijkt de heer Dasselaar wederom niet op de hoogte te zijn van de Nederlandse wetgeving. Het checken van de feiten blijft uit.
De conclusie van de spam-column luidt:
“Failliete ondernemers kunnen immers niet spammen.”
Afgezien dat de heer Dasselaar niet beseft hoe creatief de ondernemersgeest is (faillissement is een relatief begrip), blijft technische kennis ook achter.
Het is namelijk in de meeste gevallen vreselijk lastig te achterhalen wie de spam daadwerkelijk verstuurd heeft, dus ook wie hier juridisch voor vervolgd moet worden. Wederom blijft het checken van feiten uit.
Nu mag de heer Dasselaar net zoveel ICT-er zijn als ik journalist, maar in mijn opinie doe je toch echt iets verkeerd als een leek de kwaliteit en de inhoud van je werk ter discussie kan stellen.
ik vind het ironisch dat de heer Dasselaar zijn pantoffels uit looft voor een “VERIFIEERBAAR verhaal” (laatste paragraaf).
Hypocriet vind ik dat hij politici verwijt een wassen neus te hebben, terwijl hij zichzelf op de borst blijft kloppen dat hij van feiten houdt: “omdat we bij NU.nl van feiten houden”.
Schrijnend vind ik dat de heer Dasselaar werkzaam is als docent journalistiek aan de Rijksuniversiteit van Groningen (ik check feiten wel).
Er zijn dus studenten in Nederland die bij hem in de leer gaan om slappe verhaaltjes te produceren.
Misschien zit er toch meer waarheid in dit spreekwoord dan je zou denken: “De beste stuurlui staan aan wal”. Mag je zelf bepalen op wie dit van toepassing is.
.jpg)
Ik vind het moeilijk om met gebonden handen te moeten toekijken hoe mijn grootmoeder steeds ouder wordt en moeite krijgt met de meest eenvoudige (dagelijkse) zaken..jpg)
Ik plaats een slot op deze deur