Month: May 2009

`ut moak ellemol nie uut, els d`r moar un borke stoa` moeten ze bij de gemeente Arnhem gedacht hebben.
Als weggebruiker moet je toch even nadenken over de betekenis van het bord, want erg logisch is de tekst op het bordje niet.
Zouden ze discrimineren en in verband met de aankomende gemeenteverkiezingen onderscheid maken tussen de mensen die reeds hun stem hebben uitgebracht of niet ?
Of mogen er alleen mensen door die een goed humeur hebben ?
Het bord draagt de tekst : `Doorgaand verkeer gestemd`
Zie je de fout ?
Ik heb het niet over een toevallige `typo` van de letterplakker die na uren zweten boven de letterbak aan het eind van het bordje dacht `shit ik heb nog een -R- over`, en vreest in de huidige economische crisis voor zijn baan en dacht: `laat dat ene bordje maar zitten`.
Maar er zijn 5 bordjes geplaatst met dezelfde tekst!
Wat ik het vreemd hieraan vind is dat minstens 3 mensen deze tekst onder ogen gehad moeten hebben:
-degene die de tekst aanlevert bij de gemeente
-degene die de bordjes ontwerpt
-degene die de bordjes fysiek maakt
En niemand heeft de fout gezien ?
Het is me al vaker opgevallen dat de kennis van de Nederlandse taal met rasse schreden achteruit holt.
De Nederlandse taal wordt op brute wijze gewelddadig verkracht.
De omvang van de gemiddelde zakelijke email die ik ontvang is zo`n 3 tot 5 regels lang met een gemiddeld aantal taalfouten dat evenredig is aan het aantal zinnen.
Een van de laatste emails die ik beantwoordde van een klant bevatte een zin met 3 zeer grove taalfouten.
Soms zijn de taalfouten zo ernstig dat de zin niet klopt en ik moet puzzelen wat men er mee bedoeld.
Ook zie ik regelmatig paginagrote advertenties en folders van zeer grote bedrijven met de meest rare spelfouten.
Op de prullenbak bij Mc Donalds in Duiven staat `houdt Duiven schoon` (even voor de goede orde: het is gebiedende wijs en dus NOOIT met DT).
Wat ik niet snap is dat we allemaal hetzelfde hetzelfde taalonderwijs hebben genoten en allemaal dezelfde spellingsregels aangeleerd hebben gekregen.
Je hoeft geen taalpurist te zijn om de fouten te zien.
Waarom worden er dan toch zoveel fouten gemaakt ?
Kijken we teveel RTL4 ?
Nederland pretendeert een kenniseconomie te zijn, maar blijkbaar zijn we onze eigen taal niet eens machtig.
Mocht je dyslexie hebben, heb je een legaal excuus, maar het lijkt of het hele Nederlandse volk spontaan dyslectisch is geworden.
En mocht je echt dyslexie hebben, kun je het woord niet eens schrijven, laat staan lezen.
Een ander legaal excuus is: als je allochtoon bent en nog voor de tijd dat de inburgeringscursus verplicht was, in Nederland bent gaan wonen.
Wat me opvalt is dat degenen die slecht zijn in de Nederlandse taal wel iemand als de-van-origine-Engelse July Fryer (Dancing with the Stars) uitlachen als ze `die/dat` en `de/het` door elkaar haalt. Ga eens nadenken, waarom is het de ene keer `de` en de andere keer `het`.
Dat het met mannelijke, vrouwelijke en onzijdige zelfstandige naamwoorden te maken heeft, is mij ook verteld, maar hoe weet je dat het mannelijk vrouwelijk of onzijdig is ? Alleen door het woordenboek erbij te pakken! Sorry, maar dat kun je iemand die uit het buitenland komt, echt niet kwalijk nemen.
In het Frans heb je tenminste nog ezelsbruggetjes voor vrouwelijke woorden.
Ik denk dat het maken van fouten een stukje luiheid is, gebrek aan doorzettingsvermogen.
Je kunt zoveel regisseren: taalfouten komt bij de ontvanger als dom over, terwijl dit niet zo hoeft te zijn. Wat ik wel dom vind is dat we tegenwoordig tekstverwerkers en emailprogramma`s hebben op de computer met spellingscontrole en dat je die niet gebruikt.
Ik zal zelf ook wel eens een foutje maken, zeker met de D en de T, simpelweg omdat ik niet lang genoeg nadenk.
En dat komt niet omdat ik Dyslexie heb, of geen inburgeringscursus heb gehad.
Met het schrijven let ik niet op taal, omdat ik mijn idee op papier moet hebben voordat ik het weer vergeet.
Bij het overlezen van de tekst ben je blind voor je eigen fouten en lees je er probleemloos 10 keer overheen.
Is dat een fout van mij ? Ja, wel degelijk!
Is het een goed excuus ? Nee!

Zijn is er niet meer wanneer het er niet meer is
Waren is geweest omdat het was
Zijn wie je bent is belangrijker
Dan zijn, wie zij zijn

Mensen werden er om vermoord
Mensen worden er voor uitgescholden
Mensen werden gehaat
Mensen worden buitengesloten
Mensen werden behandeld als een ziekte
Mensen worden behandeld als vuil
Op wereldschaal van 0 tot 100 : wat heb je gedaan ?
Jezelf zijn!
Waarom kan een ander het niet accepteren ?
Waarom moet ik een ander zijn voor een ander ?
Als ik mezelf wel kan accepteren ?
Waarom kan ik niet mezelf zijn …. Als ik dat wil

Gewoon zomaar een berichtje omdat ik aan je denk
Gewoon zomaar.
Gewoon omdat ik je mag.
Gewoon omdat je lief bent.
Of gewoon omdat je mooi bent.
Of misschien we gewoon omdat je er bent. Dat je er bent in mijn leven.
Gewoon om te zeggen dat ik je mis.
Gewoon om je toch een klein beetje bij me te hebben.
Zo kan ik nog wel 100 redenen bedenken om je een berichtje te sturen.
Allemaal om je te vertellen:
Ik heb je lief!

Ik heb je het liefst zonder kleren
De rest kan me niet deren
Zonder kleren om je lijf
Ben je gewoon een lekker wijf

Een nieuwe dag staat op het punt om te beginnen
Op deze nieuwe dag ontwaak ik naast jou
Dat is een goed gevoel wat me even doet bezinnen
Je bent een wonder van een vrouw
Lieflijk met je ogen gesloten,
Ligt het wonder alhier
Met vers daglicht overgoten
En de rest van de dag interesseert me geen zier

In haast sluit ik mijn voordeur en stap op mijn fiets.
In gedachten verzonken over wat ik allemaal nog moet doen en wat er staat te gebeuren staat deze week, bedenk ik opeens heel paniekerig : “Er stond hier toch ergens …”
KLABAF!
Kutjehoer, heb ik weer!
Ik ben er al minimaal duizend keer probleemloos omheen gefietst.
Ik heb mensen er op de meest ongelukkige manieren overheen zien vallen, waarbij er zelfs ambulances aan te pas moesten komen om de luid kermende slachtoffers op te halen.
Ik heb auto`s opgetild zien worden, zwaar verminkt en total loss zien rijden op het paaltje, zelfs zo ernstig dat de gemeentelijke reinigingsdienst de rotzooi op moest ruimen en een sleepwagen aan te pas moest komen om het nieuwe lijk naar het autokerkhof te begeleiden.
Ik heb mijn eigen grootmoeder er lelijk over zien vallen, die behalve een kapotte bril, pijn en wat schrammen gelukkig niets had.
En nu was ik aan de beurt!
Ik heb het natuurlijk over de paaltjes die automatisch uit de grond komen om autoverkeer niet door de binnenstad te laten rijden.
Het lijkt een mooie oplossing, maar de praktijk is anders.
Ik wordt regelmatig `s ochtends om 6 uur gewekt door het piep-piep-piep geluid wat een bus produceert als deze achteruit rijdt, omdat de paaltjes niet of niet op tijd open gaan.
Op het moment van dit schrijven wordt ik zojuist weer geconfronteerd met het inmiddels vertrouwde piep-piep-piep geluid.
Ambulances, brandweer -en politiewagens staan soms met loeiende sirenes een minuut lang te wachten tot de paaltjes open gaan.
Soms gaan de paaltjes niet eens open en moet de bus, ambulance, brandweer- of politiewagen terug en omrijden.
Buurtbewoners die dit vaker mee hebben gemaakt snelden toe na mijn kamikaze actie.
“Hoe krijg je dat dan voor elkaar ?”
Ik kon alleen mijn schouders ophalen, omdat ik eigenlijk op dat moment ook niet direct kon verklaren wat er 2 seconden geleden was gebeurd.
Als ik resumeer weet ik dat ik een split-second voor de impact in mijn handrem kneep, maar er finaal doorheen kneep.
Ik besloot nog een laatste verwoede ontwijkpoging te doen, maar het mocht niet meer baten: mijn trapper raakte alsnog het paaltje.
Zoals een geoefende danser betaamd zwaaide ik gracieus nog net op tijd mijn been achterwaarts, omdat deze anders op zeer pijnlijke wijze tussen de fiets en het paaltje geparkeerd zou worden.
Ik weet ook nog dat ik me voorbereide op de impact die komen ging en deze goed absorbeerde, als ik een voorruit had gehad op mijn fiets had ik goudvis gespeeld (met mijn lippen tegen het glas) of was ik er finaal doorheen gegaan.
De klap was dermate hard dat mijn achterwiel van de grond werd getild.
Het moet minstens een komisch gezicht geweest zijn, en kon er `s avonds in bed ook hartelijk om lachen omdat ik mezelf zag fietsen en in een America`s Funniest Homevideo professioneel op mijn bek zag gaan.
Gelukkig viel de schade heel erg mee.
Met dank aan de gemeente Arnhem, de firma TPA en mijn eigen onoplettendheid zit ik nu thuis met een dikke knie.
Het zal me niet zo snel meer gebeuren, zo wel, hoor je het snel genoeg 😉

Echte liefde =
Van je kruin tot het uiterste puntje van je grote teen

Koud, kil, onbehagen
Bladeren van blad-zijn ontslagen
Geel bruine kleuren overheersen in mij
Herfst, er is alweer een zomer voorbij