Month: April 2009

Soms heb je kleine glimlachmomentjes nodig om je zware buien in een ander daglicht te plaatsen.
Zo`n dag had ik gisteren.
Na een zware tegenslag lag ik `s avonds in mijn bedje de dag nog eens rustig door te nemen.
In een half slaperige toestand hoor ik gekreun door het openstaande raam komen.
Ik kon niet precies definiëren wat het was, gezien het ergens op de achtergrond weggedrukt werd in de geluiden van de drukke stad.
Ik hoor het nu weer, het is echt duidelijk gekreun.
Er zit een ritme in.
Het is sex!
Op het moment dat ik bedenk dat iemand voor hetzelfde geld ook de televisie hard aan zou kunnen hebben staan op SBS SEX met een reclame voor 0900-HeteHitsigeHoeren of BlondeBloteBloedgeileBimbo`s.nl, hoor ik ik duidelijk bonken in de geraamte van het gebouw op het hijg ritme.
Het is echt!
Er hebben twee mensen in dit flatgebouw ergens enorm veel plezier met elkaar.
Dit is voor het eerst dat ik dit hoor in dit appartementje.
Natuurlijk heb ik ook op kamers gezeten en ook regelmatig mijn buren wakker gehouden met mijn nieuwe vriendin.
Wie kan het zijn ?
Mijn buurvrouw is een enorme burgertrut en nou niet bepaald het type dat zich even goed dubbel laat leggen door een grote gespierde neger.
Mijn andere buurman heeft nou ook niet bepaald een Don Juan uitstraling en er eerder uit ziet alsof hij zojuist de dood van Pierlala in levende lijve ontmoet heeft.
Ik zie hem eerder met een type dat hysterisch krijst alsof er een kat gevild wordt, dan met een type dat houdt van een potje liefdevol vrijen.
Ik stoor me er niet aan, in tegendeel: graag zelfs!
Ik wordt liever wakker van geneuk dan van de wekelijkse schoonmaakploeg die om 6 uur iedere zaterdagochtend de buurt uit zijn slaap houdt met bladblazers.
Ik kan van dit soort dingen oprecht genieten.
Toch hoop ik de volgende keer zelf aan de beurt te zijn om de hele buurt bij elkaar te kreunen.

Nederland is in rep en roer. Het culturele erfgoed van de oude generatie op een jongere dreigt verloren te gaan.
De media aandacht is enorm en niet meer te stuiten: het journaal bericht erover, ook `De wereld draait door` besteed er geregeld aandacht aan, elke nieuwsrubriek op televisie, maar ook in de krant, het is een schande!
Forums op internet zijn volgeschreven.
Er zijn fansites opgezet en zelfs een hyves pagina die digitale `handtekeningen` verzameld in de vorm van hyves-vriendjes.
BN`ers gaan zich er mee bemoeien.
Er worden zelfs kamervragen gesteld.
Op televisie verklaart de baas van het hele zootje: `de indruk bestaat dat we er vanaf willen, dat is niet zo`.
Echt een pak van mijn hart, maar het uiteindelijke probleem is nog steeds niet opgelost. Er is nu een halve oplossing, maar dat is niet genoeg.
Schande!
De maatschappij is ongerust, we staan aan de vooravond van rellen op het binnenhof, een woedende menigte schreeuwt moord en brand, politieagenten worden bekogeld met stenen en er wordt traangas ingezet om de ziedende menigte in bedwang te houden.
Waarom ?
Sesamstraat wordt om 18:00u uitgezonden in plaats van 18:30u!
Er is namelijk geen nieuws in dit kleine kikkerlandje.
Klaarblijkelijk hebben we niets anders te doen dan ons druk te maken over een televisie programma dat een doelgroep heeft die de minderheid van de samenleving vormt.
De oplossing in mijn ogen is heel simpel: er is jaren geleden een fantastische uitvinding gedaan door de firma JVC. Een magnetische tape die wordt opgerold op spoelen waardoor je beeldmateriaal kunt vastleggen, het heet ….
tromgeroffel ….
prrrrrrrr….
Tadaaaaa!
DE VIDEORECORDER!
Voor hen die met hun tijd mee gaan is er tegenwoordig nog een computer waarop je televisiebeelden kunt opnemen, er is internet (uitzendinggemist.nl), er zijn hard disk recorders, er zijn dvd recorders EN er komt een themakanaal waarop het programma wel op half zeven wordt uitgezonden EN het wordt op de publieke omroep nu 3 keer per dag uitgezonden in plaats van 1 keer.
Maar het is niet genoeg, we zijn ontevreden.
Dit is namelijk niet zomaar iets, dit is `de battle om Sesamstraat`!
Mag ik het even in perspectief plaatsen?
Een luxe-`probleem` dat met luxe middelen kan worden opgelost baart ons zorgen, maar bijvoorbeeld de duizenden kindertjes die per jaar in Afrika sterven aan een akelige hongersnood maakt niemand wat uit ?
Dus het dagelijkse 30 minuten later verschijnen van de blauwe vogel die ontsproten is uit de hersenpan van de inmiddels wijlen Jim Henson, is belangrijker dan dat iedereen ter wereld fatsoenlijk te eten heeft ?
“Maar het is geen nieuws, het is geen sensatie”
Hoe verantwoordt je dat tegenover Petrus als je voor de hemelpoort staat ?
“Ja sorry, we leven nou eenmaal in een heel rijk land”
of
“Hadden ze maar niet ik Afrika moeten wonen”
Waar gaan we naar toe ?
Of is het nou juist zo dat de huidige volwassen RTL4 generatie kwijlend op de bank zit, hunkerend naar eindelijk een intelligent televisieprogramma als Sesamstraat, een programma dat nog niet verknald is door media giganten die hun overvolle zakken willen vullen met nog meer knaken ?
Ik ben toch maar snel even lid geworden van de hyves pagina, tenslotte hadden die kinderen maar niet in de derde wereld moeten gaan wonen, zonder Sesamstraat om half zeven kan ik niet leven (niet dat ik het kijk, maar dat is een heel ander verhaal).

Ik stap deze week de trein uit, het perron op.
Mezelf oriënterend op waar ik was en de trap zich bevond, zie ik vaag uit mijn ooghoek iets paars met rood voorbij flitsen.
Het viel nogal op omdat paars en rood beiden kleuren zijn die nogal afsteken tegen het geel van het NS materieel.
De trein fluit (dat doet tegenwoordig de trein zelf, en niet meer de conducteur).
Ineens zie ik allemaal rood met paarse vlekken voor mijn ogen voorbij sjeezen.
Mijn eerste gedachte: ik moet toch mijn contactlenzen een keer laten nakijken.
Onwennig knipperend met mijn ogen hou ik het op een vlaag van verstandsverbijstering.
Voordat ik onderuit ga of misselijk wordt, pols ik voor de zekerheid mijn temperatuur door mijn hand naar mijn voorhoofd te brengen. Het leek mee te vallen (of tegen, is maar net hoe je het bekijkt).
Zoals je op een zondag gaat picknicken en vakkundig je deken neer heb gelegd en alle vouwen eruit gestreken, zie je eerst 1 mier, dan 3 mieren, vervolgens 10 en dan lijkt ineens het hele grasveld te bewegen!
Dit was nu ook het geval. Links, rechts, voor, achter, echt overal rood met paarse vlekken !
Allemaal oude dametjes uitgedost in fel paarse mantelpakjes met een rood hoedje.
Net of iemand een blik (oude) paarse bessen met rode kroontjes heeft opengetrokken.
De een alleen een hoedje, de ander hoedje met visnet, weer een ander hoedje met visnet met de garnalen er nog in.
Alsof ik allemaal kopieën zag lopen van Annemarie Jorritsma op Koninginnedag.
Omdat ik dacht `dat gelooft thuis niemand` heb ik voor de zekerheid foto`s als bewijs genomen.
Een invasie, ze zijn dan toch gekomen: buitenaardse wezens in klederdracht.
We kunnen ze nu eindelijk onderscheiden van de rest, maar we zijn hopeloos verloren.
We zijn overgeleverd. Er is geen redden meer aan!
Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en heb een oud besje aangeschoten (zonder geweer) wat deze vrolijke rood met paarse carnavalsoptocht te betekenen had.
Vanuit een raam van een aangrenzende woning zwaait een raam open en op gebiedende toon zegt de dame die haar hoofd uit het raam steekt “pssst, ik wil het horen” tegen de vermoedelijke personen die bij haar waren.
Ik was dus toch niet de enige die zich afvroeg welke oorsprong de rode hoedjes parade had.
De dames kwamen terug van een congres van de Red Hat Society (ik verzin het echt niet!).
De dresscode voor het congres is … inderdaad rood met paars.
De Red Hat Society is een club voor dames boven de 50 met een nobele filosofie: niet zeuren en genieten van het leven!
Daar zouden meer dames (en mannen trouwens ook) een voorbeeld aan de rode hoedjes brigade moeten nemen.
Ik heb nog gekscherend gevraagd of het niet-zeuren ze moeilijk viel, toch kreeg ik daar wonderbaarlijkerwijs geen antwoord op (zo gek!).
Ondanks ik de dames hier een beetje te kakken zet, vind ik het wel wat hebben.
Ik denk als iedereen zo`n symbolisch rood hoedje zou kopen dat de wereld er een stuk rooskleuriger uit zou zien.
Tot zover `The invasion of the red hat society`.
Wie me nog steeds niet gelooft : www.redhatnederland.nl , het is echt geen grap!

De treden van het oude klooster daar beneden waren gebeden voor de mensen die streden in het verleden.
Maar tot op heden hebben de treden alleen maar geleden onder deze gebeden en kunnen daardoor beter worden vermeden, voor je het weet ben je uitgegleden.

De kolibri,
Zo snel, je ziet ‘m nie!

Het is een houten wagen. Hij mist de bestuurder en een voorlamp. We speelden altijd met de wagen. Het was zo’n beetje ons lievelings speelgoed. Het paste overal bij. Bij kastelen die we van blokken bouwden, als auto in de straten op de schuimrubber stratenmatten, maar ook met auto’s racen.
Het is echt zo’n ding van vroeger, want tegenwoordig worden dit soort dingen van plastic gemaakt.
Ik weet eigenlijk niet waar het stuk speelgoed vandaan kwam. Het zou me niet verbazen als het van een van onze ouders geweest was en als erfstuk naar ons doorgeschoven was.
Het was een ouderwetse wagen van degelijk verlijmd hard hout. Hij leek een beetje op een T-Ford.
Alles was van hout eigenlijk, de assen, de bestuurder en de wielen.
Het ding heeft veel te voortduren gehad. Zeker met ons, aangezien we eigenlijk niet zo goed door een deur konden.
Tot op het laatste moment hebben we niet goed door een deur gekund.
Eigenlijk was het altijd alleen maar ruzie, voortdurend ruzie.
We sloegen elkaar de hersens in om het minste en geringste.
Ook om de auto.
De houten ouderwetse auto, die een bestuurder mist en een koplamp.
Waar zijn beiden eigenlijk gebleven ? Hebben ze onze ruzies niet overleefd ?
De bestuurder zat los dat is altijd zo geweest, maar de koplamp kan ik me niets van herinneren.
Ik heb de auto vast. Ik speel speels met de wielen of ik ‘m ieder moment kan inzetten om weer door de straten te racen of als vervoersmiddel tussen 2 houten blokkenkastelen.
Ik bekijk de onderkant en zie dat deze slecht verlijmd is. Er zit een vlek op en een van de wielen draait niet goed.
Ik zie ook direct waar dat door komt. Er zit een wollen draad tussen de as, die er met geen mogelijkheid tussenuit te peuteren is.
De tijd en onze ruzies hebben hun tol geëisd van de wagen. De aanhechtingsplaatsen laten los waardoor deze grote kieren vertonen met een kraag van lijm
Door de gespleten verbindingen kun je de houten duvels zien zitten. Degelijk spul, een plastic auto had dit niet overleefd. Als kind zijnde kon ik zowat staan op de auto.
Ik zou de auto niet meer aan mijn kind durven voeren.
De gespleten verbindingen hebben splinters gemaakt, waaraan hij zich flink zou kunnen bezeren. Zoiets doe je je kind niet aan.
Nu kan het niet meer, ruzie maken.
De gedachte aan de tijd samen maakt me weemoedig en vecht tegen een nat gezicht.
Hij is weg voor altijd en komt nooit meer terug.
De ruzies zijn weg en komen nooit meer terug.
De auto is een herinnering aan hoe het vroeger was. De tijden dat we samen speelden op de straatmat.
Files veroorzaakten omdat de auto pech had en de rest van de auto’s moesten wachten totdat de wegenwacht het probleem had opgelost.
Het was een keukenmes.
Hij had het er zelf naar gemaakt, het was eigenlijk heel eenvoudig.

Er was eens een man die heette Hans
Hij kreeg van zijn vrouw een tweede kans
Hij had zijn vrouw bedrogen
Zij had ook hem voorgelogen
De hare heette Frans

Er zit een schrijver in mij verborgen,
niet alleen vandaag, ook morgen.
Ik kan rijmen en dichten,
zonder mijn hemd op te lichten.
Inspiratie genoeg, maar je maar geen zorgen.

Een groot schrijver is gaan hemelen heden
hiermee maakt hij zijn heden tot verleden
uit ons midden ontvreemd, ontheemd, verdwene
maar spreekt nog steeds tot verbeelding bij deze of gene
visie op het leven en zoveel schoons vereerd
heeft die Bril ons toch iets Bril-jants geleerd

Martin is hemelen gegaan.
Nadat iedereen hem opgehemeld had,
heeft hij dat nu ook zelf gedaan.