.)
Er wordt onder vrouwen vaak gekscherend gezegd dat mannen net kleine kinderen zijn. Ik denk dat dat in een essentie ook wel waar is.
In ieder geval wel als ik naar mezelf kijk, maar volgens mij geldt dat voor elke volwassen man dat deze eigenlijk graag weer dat kleine jongetje wil zijn.
Als klein jongetje was het leven zo fijn en onbezorgd. Je kon dagenlang zonder verplichten/werk/geld spelen met je modeltreintjes en je lego.
Maar de tijd verstrijkt en de lego is ingewisseld voor een overvolle agenda en de treintjes in de puberteit voor blootposters van rondborstige dames. Een paar jaar later worden de posters ingeruild voor echte exemplaren van vlees en bloed die je (net zoals de posters) eens in de zoveel tijd verwisselt.
Je baan van kleuter verworden tot professioneel kleuterbegeleider: je loopt voortdurend achter klanten aan: ‘dat mag niet’, ‘je hebt je contract nog niet ondertekend’, ‘betaal je rekening anders vertel ik het aan het incassobureau’, ‘ik ben niet boos, maar wel teleurgesteld’.
Toch blijven kleine jongensdromen en jongensdriften intact, diep weggestopt maar altijd paraat.
Het zijn net luchtbellen die zich als een natuurkundig verschijnsel altijd een weg moeten banen door het water naar het wateroppervlak.
Laat ik als voorbeeld nemen: als ik een klimrek zie in de dierentuin.
Ik zou niets liever willen dan er aan hangen, door gangen kruipen en in bomen klimmen.
Maar het kan niet, ik ben volwassen, dat mag niet, het hoort niet.
Op het moment dat ik modeltreinen zie kan ik mezelf bijna niet bedwingen om met een stuk rails, een trafo,een nieuwe locomotief (en 1000,- lichter) de winkel uit te lopen om op zondag een nieuw ingenieus parcours te ontwerpen en te bouwen!
Als ik een stuk lego zie, kan ik mezelf niet bedwingen: ik wil er mee spelen: huisjes bouwen, straten, machines.
Ik moet ook tot mijn spijt bekennen dat de leukste attractie van Berlijn niet de Brandenburger Tor of de Fernsehturm was, maar toch wel Legoland.
Zoals ik al zei: je kleine-jongens-oerdriften zijn nog steeds intact, je kunt nog steeds kwaad worden als iemand je speelgoed af pakt. Je kunt er maanden na dato nog steeds pissig over zijn.
Het gaat dan niet om een Legosteen, maar om de verwezenlijking van vlees en bloed van jouw rondborstige-dames-fantasie.
Ik denk dat de man ook verlangt naar simpelheid uit zijn jeugd (ik wel tenminste).
Als iemand niet mocht als kleine jongen zijnde, speelde je er niet mee; zo simpel was het.
Als man ligt het genuanceerder en moet je degene tactisch proberen te ontwijken.
Als je oud bent, wil je jong zijn en als je jong bent, wil je oud zijn.
En als je 18 bent, denk je dat je volwassen bent en dat je alles weet.
Naarmate ik ouder wordt merk ik dat ik steeds meer weet/snap en vanuit deze kennis besef dat ik eigenlijk van de wereld steeds minder weet en snap.
Mannen zijn net kleine kinderen. Ik denk dat het waar is.
Het is een kleine jongen met een flinke laag volwassenheid, tactiek en communicatie overschilderd.
Ik hoop dat ik nog lang kind zal blijven…
.)
.)
De film Bambi heeft, in het stuk waarin de vader van Bambi (of was het de moeder … doet er ook verder niet toe) het leven laat, een diepe emotionele wond gereten in mijn onschuld. .)
Als man zou ik het eigenlijk niet leuk moeten vinden: Sex and the City. 
.)
Soms heb je van die praktische dilemma`s in je leven. Ik had er gisteren een grote.